ஜா-3

வாழ்க்கைக்கு ஹைக்கூ 03

"ஒரு இலை உதிர்கிறது, 

திடீரென மற்றொன்றும்... 

காற்றால் களவாடப்படுகிறது."

இயற்கையில் எதுவும் நிரந்தரமல்ல. மரத்தில் இருக்கும் இலைகள் என்றாவது ஒருநாள் உதிர்ந்தே ஆக வேண்டும். இதுவே உலகின் நியதி. இலைகள் எப்போது விழ வேண்டும் என்பதை அவை தீர்மானிப்பதில்லை. "காற்று" (இயற்கை அல்லது விதி) அதைத் தீர்மானிக்கிறது. அது 'திடீரென' நடக்கும் ஒரு நிகழ்வு. இலையுதிர்தல் முடிவல்ல, ஒரு மரத்தின் பருவகால மாற்றத்தின் ஒரு பகுதி. மீண்டும் அந்த மரத்தில் இலை துளிர்க்கும், பூ மலரும், காய்க்கும், கனியும்.

மரமானது இலை உதிர்வதை நினைத்து வருந்துவதில்லை. அது அடுத்த பருவத்திற்காகத் தன்னைத் தயார்படுத்திக்கொள்கிறது. அதேபோல, நம் வாழ்விலும் உறவுகள், வேலை அல்லது சூழல் மாறக்கூடும். "ஏன் இது எனக்கு நடந்தது?" என்று எதிர்ப்பதை விட்டுவிட்டு, "இது இயற்கையான மாற்றம்" என்று ஏற்றுக்கொள்ளும்போது மனம் அமைதி அடைகிறது.

காற்று இலையை இழுக்கும்போது, இலை மரத்தைப் பிடித்துக்கொண்டு போராடுவதில்லை. அது காற்றோடு செல்கிறது. நம் வாழ்க்கையில் கடந்த கால கசப்புகள், தோல்விகள் அல்லது அதீத ஆசைகளை இறுக்கமாகப் பிடித்துக் கொண்டிருப்பதால்தான் நமக்குத் துன்பம் உண்டாகிறது. அந்த இலையைப் போல 'விட்டுவிட' பழகினால் வாழ்க்கை லேசாகும். 

நாம் அந்த இலை விழும் நொடிக் காட்சியை மட்டுமே ரசிக்கப் பழகவேண்டும்.  எதிர்காலத்தில் மரம் எல்லா இலைகளும் விழுந்து மொட்டையாகுமே என்றோ, கடந்த காலத்தில் இலைகள் நிறைந்து பசுமையாக இருந்ததே என்றோ கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. இந்த நொடியில் நடப்பதை கவனிப்பது மட்டுமே நிறைவான மகிழ்ச்சியைத் தரும்.

"திடீரென மற்றொன்று" என்ற வரி, வாழ்க்கை கணிக்க முடியாதது என்பதைக் காட்டுகிறது. நாளை என்ன நடக்கும் என்ற பதற்றம் இல்லாமல், வரும் மாற்றங்களை ஒரு சாட்சியாக நின்று வேடிக்கை பார்க்கும் பக்குவத்தை இது கற்றுக்கொடுக்கிறது.

வாழ்க்கை என்பது மெல்லிய காற்று போல வீசிக் கொண்டே இருக்கிறது. அதில் வரும் இன்ப துன்பங்கள் அந்த இலைகளைப் போல உதிர்ந்தும், பறந்தும் செல்லும். அந்த ஓட்டத்தோடு இணைந்து பயணிக்கும்போது, வாழ்க்கை இனிதாகிறது.