பிங்க் -பிழைதிருத்தி

எது உலக சினிமா...?
உலக சினிமாவுக்கான வரையறை என்ன... ?
எப்படி வரையறுப்பது... ?

ஒவ்வொருவரின் பார்வையும் வர்க்க / வர்த்தக ரீதியாக கண்ணோட்டத்தில் மாறுபடும்போது எப்படி தீர்மானிப்பது ...? எப்படி நிர்ணயிப்பது... ?

உலக கலைகளின் ஓட்டுமொத்த சேகரிப்பின் உச்சமே "சினிமா" எனும் காட்சி ஊடகம். காட்சி ஊடகத்தின் காணுபொருள் வெண்திரையும் அதைப் பற்றிப்படரும் ஒலியுமே. ஒளி,ஒலிக்கலவை பார்வையாளனை உள்ளீடாக அனுபவித்துக்கடப்பது எளிதன்று. அக்கடத்தலின் வெற்றியே உலக சினிமா...

"அன் இன்டராப்ட்டட் நரேசன் (ஆர்) ஸ்டோரி டெல்லிங்" தான் உலக சினிமா. பார்வையாளன் எக்கணத்திலும் திரையகன்று கவனப்பிசகினால் அதாவது ... வெண்திரையின் நாற்சுவரை பார்வையாளன் ஒலி கடந்திட்டால்... அது உலக சினிமாவின் இலக்கணத்திலிருந்து மாறிடும். வாழ்வியலின் உண்மைகளை எடுத்தியம்புவதே உண்மைக்கலை. அதில் பொய்மைகள் அணியாகுதல் அறமற்ற செயலே. கட்டமைக்கப்பட்ட மனித உரிமைகளின் வடிவமைப்பினை தர்க்கரீதியாக கட்டுடைப்பதே கலையின் வெளிப்பாடாம். சாமானியனையும் எழுதில் அணுகுவதன் பெயரே கலை.

"பிங்க்" ஒரு மாபெருங்கலையின் / காட்சி ஊடகத்தின் அறம்.
கதை சொல்லிகளின் அறிமுகமின்றி அதாவது கதாபாத்திரங்களின் அறிமுகமின்றி ஒரு திரைப்படத்தினை ஆரம்பிக்கமுடியுமா என்றால் அதன் பதில் "பிங்க்" .

உலகளாவிய அளவில் இந்திய சினிமாவின் அடையாளம் வாழ்நாள் சாதனைக்கான ஆஸ்கர் விருது பெற்ற "சாத்தியஜித் ரே". அந்த வங்கதேசத்தின்... அடுத்த தலைமகன் "அனிருத்தா ராய் கபூர்". ஒரு பார்வையாளனை தன்னீடாக உள்ளெடுப்பது ஒரு கலையின் கடும் சாதனையே. அதனை நிகழ்த்திக்காட்டிய கலைஞன் அவன்.

ஒரு திரைப்படத்தை காணும் பார்வையாளனின் விழித்திரையை ஆக்கிரமிக்கும் முதற் காட்சி தணிக்கை சான்றிதழ். அதைக்கடந்து பார்வையாளனை கடத்திச் செல்லும் எழுத்து அட்டைகளிலே அனிருத்தா ராய் கபூர் மெல்லிய, "வலிமை" சப்தத்துடன் கதைசொல்ல ஆரம்பிக்கின்றார். சப்தத்தின் ஊடாகவே கதையின் உட்கருத்தின் மையத்தை திணிக்கும் வன்மம் அளப்பரியது. முகம்முழுக்க ரத்தத்சேறாய் ஒரு இளைஞனின் துடிதுடிப்பான பயணத்துடன் கதையாடல் ஆரம்பிக்கின்றது. தனது மேனியை பகிரும் பாலியல் தொழிலாளியும் தன்னை தொடுவதற்கு "நோ" என்று சொன்னால் அதனை கட்டுரைக்கும் அதிகாரம் எவர்க்கும் இல்லை என்பதான இயற்கை மொழியினை குறியீடாகக் கொள்ளும் மனோபாவத்தின் வெளிப்பாடே பிங்க்.

ஆண்களின் "கள்ளத்தனத்தின்" அடையாளமான பாலியல் எதிர்பார்ப்பையும், அதனை கடக்கும் வலிய பெண்மனதையும் உடைத்து பயணிக்கும் திரைக்கதை இந்தியத்திரைக்கு புதியது. ஆண்களுடன் சகஜமாய் பழகுவதும் , ஆணுடடொப்பம் "மது" உண்பதும், காமச்சிரிப்புக்கதைகளை பகிர்வதுவும் உடற்பசியின் / காமத்தின் அடையாளமென்பதான பொதுபுத்தியை கேள்விக்குறியாக்கி அதற்கான விடியலை முன்னிறுத்துவதில் நிறம் மாறாதிருப்பது "பிங்கின்" அடர்த்தி. விடிகாலைகளில் காலைப்பணிகள் முடிப்பது, உணவுண்பது போன்றே நண்பர்களோடு உணர்வுப்பகிர்தலும்/மதுப்பகிர்தலும் என்பதை சமூகத்தின் வடிவமைப்பு ஏற்க மறுப்பதையும், எழும் சிக்கல்களையும் வார்த்தைகளால் அடையாளப்படுத்தி விடிவு தேடுதலின் முதற்படியே "பிங்க்".

ஆணுடன் சமகாக அமர்ந்து மது உண்ணவும், காமச்சிரிப்புக்கதைகளை பகிர்வதற்கும் முற்போக்காக (மன்னிக்க) மாறிய பெண்ணின் அரிச்சுவடியை கடக்காதா பிற்போக்குத்தனத்தில் ஆணின் இருப்பு இருப்பததனையும், தன்னைப்பார்த்து முகம்நோக்கும் பெண் தனது படுக்கையறைக்கு வருவதற்கான சமிக்கை செய்கிறாள் என்பதான பிம்பங்களை கட்டுடைப்பு செய்வதில் அனிருத்தா ராய் கபூர் முன்னெடுப்பு செய்து கடந்து செல்கின்றார். வலிய ஆண் எளிய பெண்ணுடல் தொடல் விருப்பம் சார்ந்ததே. விருப்பமறு தொடுதல் குற்றமே. அதை வன்கரங்கொண்டு சாத்தியப்படுத்தல் ஏழ்மையே....

இதனை திரைமொழியில் அடையாளப்படுத்தியதில் “பிங்க்” சாதித்து விட்டது!   "NO" means "NO"