“எனக்கு இப்போ ஐஸ்கிரீம்தான் வேணும்; அதும் சாக்லேட் பிளேவர் இருந்தாதான் சாப்பிடுவேன்; இப்போவே இங்கயே இந்த நிமிஷமே எனக்கு வேணும்” என்று குழந்தைகள் அழுது அடம்பிடிப்பதைப் பார்த்திருப்போம். ஆனால் வளர வளர இந்தக் குழந்தை இயல்புகள் மறைந்து நாம் முதிர்ச்சியடையத் தொடங்கிவிடுகிறோம். ஆனால் துரதிர்ஷ்டவசமாக முதலாளித்துவ நுகர்வுப் பொருளாதாரமானது நம்மை மீண்டும் குழந்தைகளாக்கிக்கொண்டிருக்கிறது என்று பல்வேறு தரவுகளோடு விவரிக்கிறார் ‘Consumed’ புத்தகத்தின் ஆசிரியர் பார்பர்.
எப்படி சந்தையானது பெரியவர்களைக் குழந்தைகளாக்கியிருக்கிறது (Infantilizing adults) என்பதைச் சொல்லும்போது குழந்தையிலிருந்து பெரியவராகும்போது ஏற்படும் முதிர்ச்சியை பிரித்துக் காட்டும் தனித்தன்மைகள் மங்கி மறைந்து வருவதைக் குறிப்பிடுகிறார். ‘கடினமானதைவிட எளிதானதையும்’ (Easy over Hard), ‘சிக்கலானதைவிட எளிமையானதையும்’ (Simple over Complicated), ‘மெதுவானதைவிட வேகமானதையும்’ (Fast over Slow) தேர்ந்தெடுக்கும் குழந்தைத்தனமான பண்புகளிலிருந்து வெளியேறாதவர்களாகவும் உடலளவில் மட்டும் வளரும் முதிர்ச்சியற்றக் குழந்தைகளாகவும் நாம் சந்தைப் பொருளாதாரத்தால் மாற்றப்பட்டிருக்கிறோம் என்கிறார்.
நேற்றைய இந்து பத்திரிகையில் வெளியான “The age of hyper – lapse Consumerism’ என்ற கட்டுரையில் வெளியான ஒரு தகவல் இதை அழகாகப் படம்பிடித்துக் காட்டுகிறது. அதாவது 18-36 வயதுவரையிலான 50 விழுக்காடு ஆன்லைன் நுக்ர்வோர், தாம் ஆர்டர் செய்த பொருட்கள் அன்றே டெலிவரி கிடைக்கவேண்டுமென்று எதிர்பார்ப்பவர்களாகவும், 61 விழுக்காட்டினர் ஒன்றிரெண்டு மணிநேரங்களுக்கு உள்ளேயே அவை டெலிவரி செய்யப்படவேண்டுமென்று எதிர்பார்ப்பதாகவும் குறிபிடும் கட்டுரை பத்து நிமிடத்தில் மளிகைப் பொருட்களை டெலிவரி செய்வதாக விளம்பரப்படுத்தும் வணிக நிறுவனங்களின் வாக்குறுதியைப்பற்றிப் பேசுகிறது. கொஞ்சம் சிந்தித்தால் நம்மில் பெரும்பாலானோர் ஹோட்டல் டேபிளில் அமர்ந்து ‘ஆனியன் ஊத்தாப்பம்’ ஆர்டர் செய்துவிட்டு அது வேகுவதற்கான பொறுமைகூட இன்றி பதட்டமும் பரபரப்பும் அடைவதையும், ஊழியர்களிடம் எரிந்து விழுவதையும் ‘Fast over Slow’ என்ற குழந்தைத்தனமான மனநிலையோடு பொருத்திப் பார்க்க முடியும்.
உடனடி நுகர்வுக்கான ஆன்லைன் அப்ளிகேஷன்கள் முதல் ‘கடன் அட்டையிலாவது’ வாங்கிக்குவிக்கும் டிஜிட்டல் பரிவர்த்தனைவரை நம் விரல் நுனியில் இன்று திணிக்கப்பட்டிருக்கும் நிலையில் ‘நீடித்த மகிழ்ச்சி’யை அன்றி ‘உடனடி இன்பத்துக்காக’ எதையும் செய்யும் குழந்தைத்தனமான மனநிலைக்கு சமூகம் சென்றிருக்கிறது என்கிறார் ஆசிரியர். நுகர் பொருட்கள் மட்டுமின்றி பாலியல் தேவைக்குக்கூட (இதுவும் இப்போது ஒரு நுகர்வுதான்) ஒரு துணையைத் தேர்ந்தெடுத்து - பழகி – புரிந்துகொண்டு - பரஸ்பர அன்போடு உறவை ஏற்படுத்துவதற்குப் பதிலாக கமிட்மெண்ட் இல்லாத உடலுறவுகள் அல்லது அவை வாய்க்காதபட்சத்தில் கொட்டிக்கிடக்கும் இணைய போர்னோகிராபியை நுகர்வதும் கொஞ்சமும் காத்திருக்க முடியாதபடி உடனடிக் கிளர்ச்சிதரும் சுய இன்பத்தில் ஈடுபடுவதையும்கூட குழந்தைத்தனத்தின் வெளிப்பாடுகளாகப் பட்டியியலிடுகிறார் பார்பர்.
சந்தைப் பொருளாதாரம் சமூகத்தின் கலாச்சாரத்திலும் உளவியலிலும் ஏற்படுத்தியிருக்கும் தீவிர வீழ்ச்சியைப் பார்க்கும்போது, வெறும் அரசியல் பொருளாதார மாற்றங்கள் மட்டுமே இந்தச் சமூகத்தை முதலாளித்துவம் ஏற்படுத்தியிருக்கும் தளைளிலிருந்து விடுவித்துவிடுமா என்பது எளிதில் விடைசொல்ல முடியாத கடினமான கேள்வியாகவே தெரிகிறது.
-ஜீயோ டாமின்