நம்முடைய உணர்ச்சிகளுடன் ஒரு கதையை வலுக்கட்டாயமாகப் புனைந்து இணைக்காத வரை அவை தொண்ணூறு நொடிகளுக்குமேல் நீடிப்பதில்லை என ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. எடுத்துக்காட்டுக்கு, நீங்கள் தனிமையாக உணர்கிறீர்கள் என வைத்துக்கொள்வோம். இந்தத் தனிமையுணர்ச்சி நீங்கள் எதிர்பார்க்காத வகையில் வெகு சீக்கிரத்தில் கடந்துவிடும். ஆனால், ‘என்னை யாரும் விரும்புவதில்லை, நானொரு செல்லாக்காசு, இனிமேலும் என்னை யாரும் நேசிக்கப் போவதில்லை, வாழ்நாள் முழுக்கத் தனிமையில் வாழ நான் சபிக்கப்பட்டுள்ளேன்’ என்று இதனுடன் ஒரு கதையைப் பிணைக்கிறீர்கள் எனில், உங்களது எண்ணங்களை உணர்ச்சி மீது சுமத்துகிறீர்கள் எனில், அந்தத் துயரமும் வாதையும் பல்லாண்டுகளுக்குத் தொடர்ந்து தேவையற்ற அழுத்தத்துக்கு ஆட்பட நேரிடும். இத்தகைய பாரத்தைச் சுமக்கவேண்டிய அவசியம் உங்களுக்கு இல்லை. கடும் இக்கட்டான சூழல்களிலும் உங்களது மனம் அமைதியையும் அரவணைப்பையும் நிச்சலனத்தையும் உணர முடியும். அதற்கு உங்களது உணர்ச்சிகளுக்குச் சாட்சியாக விலகிநின்று வேடிக்கை பார்க்கும் மனப்பக்குவத்தை நீங்கள் வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டும். உணர்ச்சியைச் சுற்றி ஒரு கதையைப் பின்னுவதைத் தவிர்க்கவேண்டும். - லிசா ரேங்கின்.