ஜென்

மூன்று சீடர்கள் குரு கிட்ட பாடம் கத்துகிட்டு கிளம்புறாங்க. எப்பவும் பாடம் முடிச்சா ஏதாவது ஒரு டெஸ்ட் வைப்பாரேனு பார்த்தால், குரு எதுவுமே டெஸ்ட் வைக்கவே இல்லை அவர் அவங்கள கிளம்ப சொல்லிட்டாரு

இது பற்றி யோசிச்சுக்கிட்டே அவங்க கிளம்பி போயிட்டு இருந்தாங்க .போற வழியில பாதையில் நிறைய முட்கள் நிறைந்து இருந்தது. முதலில் போன மாணவன், என்ன பண்றான். அதை அப்படியே ஒரே ஒரு "ஜம்ப்" பண்ணி போயிட்டான் அடுத்து வந்த மாணவனாலே அப்படி போக முடியல.

 அதனால தன்னுடைய கால் எட்டக்கூடிய இடத்தில இருக்கிற முட்களை மட்டும் எடுத்துட்டு, கால வச்சு தாண்டி அந்த இடத்தை விட்டு நடந்து போனான். மூணாவதா வந்த மாணவன், அந்த இடத்தில் இருக்கிற முட்களையெல்லாம் பொறுமையா உக்காந்து அகற்றி விட்டு அங்கிருந்து கிளம்பி போனான். பின்னாடியே வந்து பார்த்துட்டு இருந்த குரு , மூணு பேரையும் நிறுத்தி வைத்து விட்டு "மூன்றாவது வந்த மாணவன் தான் என்னிடம் கல்வி கற்றதற்கான உரிய அறிவை பெற்று இருக்கிறான் அதனால அவனுக்கு பாடம் முடிஞ்சுது நீங்க இரண்டு பேரும் தொடர்ந்து படிக்கணும்"னு கூட்டிட்டு போனார்.

இதிலே என்ன தெரிஞ்சுக்கணும்னா, கல்வியினால் இல்லே அனுபவத்தினாலே, கத்துக்கிட்ட அறிவை மற்றவங்களுக்கு பிரயோஜனம் ஏற்படுவது போல, எந்த விதத்தில் பயன்படுத்தலாம் அப்படின்னு நினைச்சு அதை செய்றவங்க தான் உண்மையான அறிவுள்ளவங்க .

அதுபோன்ற ஆட்கள் எங்கேயுமே குறைவாக தான் இருப்பாங்க.. அந்தத் தேடல் இருக்கிற மாணவனுக்கு அதற்கான விடை எதிர்பார்த்து காத்திருக்கும் பொழுது எல்லாம் , அதற்கு விடை சொல்லக்கூடிய குரு அங்கே தோன்றுவார் என்பது தான் இயல்பு.