கவிக்கோ

⚫ *கவிக்கோ*

*என் வாழ்க்கை..*

உன் பாதையும்
என் பாதையும்
வெவ்வேறாக இருக்கலாம்
ஆனால் அவை
ஒரே கையின்
ரேகைகள்
*
*நீ
கண்ணீரை விட
ஆழமானவள் (ன்)
சோகத்தை விட
அழகானவள் (ன்)
*
*பாவத்திற்கு கிடைத்த
மன்னிப்பை போல
நீ எனக்குக் கிடைத்தாய்
*
*என்னை மறந்துவிட்டதாகச்
சொல்கிறாய்
பிறகு ஏன்
உன் கண்ணில் நீர்
*
*ஒவ்வொரு மூச்சும்
உன்னை சந்திக்கப்
புறப்படுகிறது
ஏமாற்றத்தோடு
திரும்புகிறது
*
*நான் உன் மூச்சு
என்னை நீ விட்டாலும்
மீண்டும்
வாங்கித்தான் ஆகவேண்டும்
*
*உன் மௌனத்தில்
என் காயம் உறங்க
இடம் கொடு
*
*நீ
சொல்ல முடியாத
சொல்
சொல்ல முடியாததைச்
சொல்லும் சொல்
*
*உன் வேர்கள்
என் கண்ணீரை
தேடி வருகின்றன
*
*தண்ணீர்த் தொட்டி
மீன்களைப்போல
உனக்குள்ளேயே
நீந்திக் கொண்டிருக்கின்றது
என் எண்ணங்கள்
*
*உன் கண்ணில்
நான் செத்து
மிதக்கிறேன்
*
*கூடு கட்டத்
தன் உதிர்ந்த இறகுகளையே
பொறுக்கும் பறவையைப் போல
நான் உன் நினைவுகளைப்
பொறுக்குகிறேன்
*
*என்னை
என்னிடத்தில் ஒப்படைத்தாய்
என்னை வைத்துக்கொண்டு
என்ன செய்வது என்று
தெரியவில்லை எனக்கு
*
*என் வாழ்க்கைப்
பயணத்திற்குக்
கட்டுச் சோறாய்
உன் நினைவுகள்
தாகத்திற்கு அருந்தக்
கண்ணீர்
*
*நீ நதி
நான் உன்னில் விழுந்த
சருகு
நீ எங்கே கொண்டு போகிறாயோ
அங்கேதான்
நான் போகமுடியும்
*
*ஆயுள் முழுவதும்
உனக்காகக்
காத்திருக்கத் தயார்
மரணம் போல்
நீ நிச்சயமாக வருவதாயிருந்தால்
*
*உன்னிடம் நடந்து
காயங்களோடு
திரும்புகிறது மனம்
*
*மனம்
பசித்து அழும்போது
உன் நினைவுகள்
அள்ளி எடுத்து
பாலூட்டுகிறது
*
*உன் நினைவுகளும்
தொட முடியாத
தூரத்திற்கு
போகிறேன்
*
*என் பூக்களில் நீ
வசவுகளை எழுதிகிறாய்
*
*நீ நடந்த
பாதையில் நடந்தேன்
காலில் தைத்தது
இதயச் சில்
*
*உன் இதயத்திற்குள் நுழைய
வழி பார்க்கிறேன்
ஊசியில் காதைத் தேடும்
பார்வை மங்கிய
கிழட்டுத் தையல்காரணைப்போல
*
*பல் பிடுங்கிய பாம்பாய்
என்னை
உன் பெட்டிக்குள்
வைத்திருக்கிறாய்
நீ விரும்பும் போது
மகுடி ஊதி
ஆட வைக்கிறாய்
*
*பிரிந்து போகின்றவளே
நீ திரும்பிப் பார்க்காவிட்டாலும்
உன் இதயம்
திரும்பிப்பார்கிறது
*
*நீ பலவீனமானவள்
ஆனால்
உன் ஆயுதங்கள்
பயங்கரமானவை
*
*என் உடைந்த கனவுகளால்
உன் வீட்டைக்கட்டிக்கொள்
உன் இதயத்தில்
எரியும் நெருப்பால்
உன் விளக்கை ஏற்றிக்கொள்
*
*உன் நினைவு வருமுன்
வந்துவிடு
*
*நான்
எங்கே சென்றாலும்
அது உன் சபையாகவே
இருக்கிறது
*
*கூட்டவோ குறைக்கவோ
தேவையில்லை
நீ எல்லா வகையிலும்
சரியாக இருக்கிறாய்
*
*இந்தக் கவிதைகள்
பழைய காயங்களைத்
திறக்கின்றன
*
*சந்திப்பு
உன் ஆடை
பிரிவு
உன் நிர்வானம்
*
*கண்ணைவிட்டு
நீ புறப்படுவது போல
உன்னை விட்டு
நான் புறப்படுகிறேன்
*
*உன் நினைவுகள்
என் சிதை
அதில் எரிந்து கொண்டேயிருப்பது
என் வாழ்க்கை...

கவிஞர்.அப்துல்ரகுமான் இன்று அதிகாலை காலமானார்...
மரபையும் நவீனத்தையும் சொல்லோவியமாய்த் தீட்டியவர்;
தமிழைச் செழுமைப்படுத்தி வளப்படுத்திய பெரும் பாவலர் அப்துல் ரகுமான் அவர்கள்,
இனி
தமிழில் நிலைத்திருப்பார்.